माझी झापडी

दिवाळी म्हणजे आनंदाचा उत्सव. दिवाळीचा पाडवा म्हणजे नवऱ्याकडून हमखास भेट मिळवण्याचा दिवस. नवऱ्याने नेहमीप्रमाणे विचारले, "काय द्यायचे का यंदा तुला " हे विचारतानाही त्यांना माहिती  होतं की नेहमीप्रमाणे उत्तर येणार की माझ्याकडे सगळं आहे, मला खरच काही नको.
हयावेळी मात्र माझ्या डोक्यात वेगळीच भेटवस्तू घुसली होती. त्यामुळे मी विचारले ,"मागू का? खरंच द्याल ना?"
माझ्या डोळ्यातली वेगळीच चमक बघून नवऱ्याच्या चेहऱ्याची रयाच गेली. झालं, कधी नाही ते मागत आहे म्हणजे  एवढ्या वर्षांची भरपाई होणार दिसते. नवरा स्वतःशीच पुटपुटला.
"काय घ्यायचे तुला?" पहिल्यांदा विचारण्यातला उत्साह थोडा कमी झाला होता." तशी तू समंजस आहेस. आज पर्यंत एकमेकांना समजून घेऊनच आपण यशस्वी संसार केला." नवऱ्याची खिसा वाचवण्याची केविलवाणी धडपड सुरू झाली.
पण मी आपलं सोईस्कर दुर्लक्ष करत म्हटले, "खरं आहे. पण ह्या वेळेस मला माझ्या मनातली भेटवस्तू हवी आहे. कशी आणि कुठे मिळेल हे मलाही समजत नाहीये. पण ती जर मिळाली तर माझ्या आयुष्याचे सार्थक होईल. "
ह्यावेळेस आपण पुरते लुबाडले गेलो आहोत याची जाणीव होऊन जड अंतकरणाने पतीदेव म्हणाले,"बोल ना काय हवे आहे आपण नक्कीच मिळवण्याचा प्रयत्न करू."
मग मी सरळ सांगितले की मला झापडी हवी आहेत.
नवरा बसल्या जागीच उडाला. काय? झापडी?  म्हणजे काय?जनावरांना घालतात ती? तुला कशाला हवीत ?
अहो, त्या दिवशी नाही का दूरदर्शन वरच्या कार्यक्रमात अशोक सराफ म्हणाले,"आयुष्यात इतरत्र कुठेही डोकावले नाही. घोड्याला लावतात ना तशी झापडी लावून फक्त अभिनय एके अभिनय केला." अभिनयाच्या दिशेने लावलेल्या झापडींनीच त्यांना यशाच्या उत्तुंग शिखरावर नेऊन ठेवले.
त्यावरून माझ्याही लक्षात आले की आपण आजवर कोणत्याही क्षेत्रात  यशस्वी का नाही झालो, तर आपण दिशाहीन भरकटत आहोत. अजूनही आयुष्याची दिशा नीट समजत नाहीये. एक ना धड भाराभर चिंध्या अशी अवस्था झाली आहे. खरंतर लहानपणी झापडी घातलीत का डोळ्यांना? हे वाक्य नकारात्मक अर्थानेच वापरले जायचे. त्यामुळे झापड्यांचा सकारात्मक अर्थ कधी कळलाच नाही. नाहीतर प्रसिद्ध आणि यशस्वी व्यक्तींच्या रांगेत आपण ही असतो असे उगाचच मनाला वाटून गेले.
म्हणूनच मला यंदा दिवाळीत लक्षवेधक अशी झापडी हवी आहेत. ही झापडी घालून अंदाधुंदपणे सैरभैर धावणाऱ्या मनाला, विचारांना दिशा देणार आहे. द्याल ना मला, मला हवी तशी झापडी घेऊन? मी आपला लाडीक हेका चालूच ठेवला.
नवर्याचा खिसा सुरक्षित राहिल्याने त्याने सुटकेचा श्वास सोडला. पण झापडीच्या खुळाचे काय करावे हे काही समजत नव्हते .शेवटी नाईलाजाने पतिराजांनी ऑनलाइन झापडी शोधायला सुरुवात केल्याचे मी केल्याचे पाहिले. झापडी शोधता-शोधता डोळ्यांवर झापड येऊन ते गाढ झोपी गेले. आता माझ्या पुढील आयुष्याची दिशा पाडव्याला ठरणार आहे. बघूया काय होते ते.
चला, त्यामुळे ह्या वेळेसचा पाडवा माझ्यासाठी खूप महत्त्वाचा आहे. एकदा का ही कोरी करकरीत झापडी लावून त्या दिशेने बेछूट धावत सुटले की जीवनाच्या वाटेतील संसार, कौटुंबिक जबाबदाऱ्या, मूड, अनुत्साह आणि आळस हे सर्व अडथळे आपोआपच दूर होऊन जीवन खऱ्या अर्थाने सुखी समाधानी,आनंदी आणि यशस्वी होईल अशी आशा मला आहे.
सगळ्यात महत्त्वाचं म्हणजे ऐन दिवाळीत मी हे काय घातलयं असा प्रश्न तुम्हाला पडायला नको म्हणूनच हा लेख प्रपंच.